Córka Wszystkich

Loua

Wiem że moja ortografia jest straszna, zupełnie tak samo jak stylistyka, ale pomysł na to opowiadanie nagle pojawił mi się w głowie i utknął tam.
No to życzę miłego czytania(choć ten prolog to tylko prolog i jest super krótki) Smile

)

Prolog

Jako dziecko pragnęłam być inna, niezwykła. Była to chęć tak silna że zajmowała mi wszystkie myśli. Próbowałam przenosić rzeczy za pomocą umysłu, bądź zatrzymywać czas, latać, czytać w myślach lub klonować się. Jednak mimo wysiłku i dni, zmarnowanych na gapienie się w wazon z kwiatkami lub wyskakiwanie z okna i machanie rękami, nic nie przynosiło skutku.
Jako nastolatka pragnęłam być normalna. Mieć chłopaka, chodzić na imprezy, bawić się. By to osiągnąć nie składałam ofiar, wyzywałam moich rodziców od różnych zwierząt i byłam ogólnie…zła. Nic to nie dawało, a wręcz odwrotnie dostawałam nowe moce. Stałam się przez to wyrzutkiem... i to nawet wśród dzieci półkrwi. Dlaczego? Bo nie tylko uznał mnie Zeus, zrobili to też inni bogowie olimpijscy. Choć to wydaje się wam pewnie niezrozumiałe i niemożliwe. A jednak… .
Nazywam się Avelin Waterhaven i jestem córką Wszystkich.

Raphael

Świetne to jest. Krótkie, ale świetne. Najlepszy jest ten fragment z tym wyskakiwaniem przez okna i machaniem rękoma. Po prostu ubaw po pachy. Zobaczymy co z tego wyjdzie, bo na razie zapowiada się bardzo dobrze.